|
|
O Camiño de Santiago que durante séculos realizaron os ingleses, pasa polo pobo de Vilarmaior, un lugar pequeno cheo de encanto e de paisaxes impolutos. Nas rúas estreitas de Vilarmaior dominan as edificacións modestas, sen grandes complicacións modernas, de tránsito do século XVIII ao XIX. As casas fidalgas de fachadas labradas case artesanais, con pequenas hortas, comercios de oficios tradicionais e a sensación de vivir repousado nos verdes vals húmidos e fecundos deste municipio. O curso dos ríos Lambre e Baixoi que limitan o concello, deixan nel ribeiras de mesta vexetación, prados e un ronsel de recantos agradables para o lecer e tempo libre. Neles, e nos seus afluentes, abrochan aquí e acolá muíños, pontes, machucos, entre os que destacan os que descansan nas augas do río Andoriña. O relevo vólvese máis accidentado preto do concello de Monfero, alcanzando a maior altura no Monte Catasol ao nordeste de Vilarmaior ou no Monte Grande ao oeste. Este territorio posúe un considerable número de xacementos arqueolóxicos que xunto con outros da comarca eumesa forman un dos espazos máis relevantes e de maior concentración tumular no noroeste peninsular. Así, pódense atopar vestixios da cultura castreña en As Croas e o Tesouro de Vilarmaior preto de Día Tres, ou os gravados rupestres en Torres e Vilamateo que están a saír a luz nos derradeiros anos. Un dos elementos máis salientables do patrimonio arquitectónico é a igrexa de Santa María de Doroña do século XII que ostenta un Agnus Dei románico na portada, como representación do Cordero Pascual, que foi imitado na reconstrucción da iglesia de Santa Isabel no mosteiro de Caaveiro. Outro dos tesouros arquitectónicos de Vilarmaior é a doble espadaña deciochesca da igrexa parroquial de San Pedro ou o cruceiro de San Xurxo de Torres de estilo neoclásico.
Que ver:
O castro de Grandal, do que se conserva unha estela funeraria no museo arqueolóxico da Coruña.
A Igrexa de Santa María de Doroña, exemplar románico con nave, curto prebisterio e ábsida semicircular con saeteiras para a iluminación do conxunto arquitectónico. Esta igrexa ten asociadas unha serie de lendas antigas pola súa estreita vinculación co mosteiro de Caaveiro.
A casa rectoral de San Xurxo de Torres (XVII-XVIII) con bodegas, lavadeiro, capela e hórreo da arquitectura tradicional galega.
Cruceiro de San Xurxo de Torres (XVIII) de estilo neoclásico preto da capela de San Xurxo.
Ponte de Cioi de estilo románico con arco de medio punto que formaba parte do antigo camiño real que atravesa o concello ata Pontedeume. Por esta ponte pasan algunhas das rotas de sendeirismo máis interesantes deste municipio.
Feira das flores en maio, única na contorna ou a Feira de San Lucas, cando baixan os pastores coas manadas de cabalos salvaxes.
O muíño de Ferreñas edificado á beira do río Baxoi no século XVIII, propiedade de 16 casas. Cada un dos propietarios tiña unha "Concesión de Molienda” e turnos ou “roldas” para moer o gran. Na actualidade ponse en funcionamento nas visitas didácticas ou durante a celebración dalgunha Muiñada tradicional.
Recursos
turísticos:
Casa rural
A Cancela
Albergue
Alvarella
Restaurante
Garabana
Cantina O
Tres
Turismo
activo
Pechar
|
|
